Poezja wiersze opowiadania podyskutuj

VenTo

"Ide po Ciebie"

Dawno zgubilem rachube czasu,
w potrzasku szukajac liter w piasku.
To powrot w innej sferze marzeń,
pragnień ukladania kolejności zdarzeń.

Ide po Ciebie z asortymentem w rece,
by czarne wieńce złozyć na twej grobowej desce.
Poznaj to bolesne uczucie doznań,
prowadzacych Cie w czernie otchłań.

Smiejąc sie jak kat nie sadze ze to zart,
wart braw rozniesionych jak talia kart.
Mowia ze to zle nastawienie,
skazuje ludzi na wieczne cierpienie.

Za blędy z przeszlosci mnie tu zeslali,
o madrosci wiedzieli, wiecukarać chcieli.

VenTo

"Odplywam z tego Swiata"

Jak artysta,
narysuje Ci przystań,
byś mógł z niej odpłynąć na stałe, topić tylko gorzkie żale.
W szale przeciwieństwa,
tam czas to cichy poeta.
To nie bzdeta,
snując ze to już meta.

To koniec wycieczki,
wychylam się ponad brzegi.

Nie zaprzeczam ze coś we mnie pęka,
choć to tylko męka i udręka.

Koniec spekulacji, czas ucieka,
czy to dobra droga, dla ucieczki od Boga.?

Pytam gdzie ta wyspa,
co panuje siła nie czysta.

A gdy tam stanę,
lament z serca wypchnę,
szczęście nie wygrało a ja ucichnę.

VenTo

"W teatrze niemych lalek"

W teatrze gdzie pod sklepieniem rozpoczyna sie przedstawienie,
znikają z twarzy cienie tu pojawia się pragnienie.
Pojawia się meżczyzna w szacie ,wita
to iluzjonista i pyta o smak życia.

Rozpoczyna się spektakl,twarz widzów jak z kamienia,
lecz atmosfera się zmienia w blasku jego spojrzenia.
Wlał do świadomości troche radości,
a przykrości tracą wpływ który życia nie uprości.

Obraz w którym kreacje daje sens manipulacji,
w świecie medytacji i złudnych racji.
Miedzy realizmem , a wspomnieniami,
nie czują się oszukani kłamstwami.

Zapala się światło, ludzie wstają z miejsca,
kończy się spektakl, opada kurtyna.

Iluzjoniści wyprali ludzkie myśli jak schizofrenia,
w teatrze niemych lalek nie masz nic do powiedzenia.